การศึกษากิจกรรมและจิตลักษณะที่ส่งผลต่อจิตสาธารณของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏ เขตภาคใต้ตอนบน

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์และหาค่าน้ำหนักของกิจกรรมและจิตลักษณะ ได้แก่ลักษณะมุ่งอนาคต แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ การรับรู้ความสามารถของตน กิจกรรมพัฒนาผู้เรียนและกิจกรรมการเรียนการสอนแบบบูรณาการที่ส่งผลต่อจิตสาธารณะของนักศึกษา แบ่งเป็นจิตสาธารณะ 3 ด้านได้แก่ จิตสาธารณะเกี่ยวกับตนเอง จิตสาธารณะเกี่ยวกับผู้อื่นและจิตสาธารณะเกี่ยวกับสังคม กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏ เขตภาคใต้ตอนบน จำนวน 379 คน โดยการสุ่มแบบสามขั้นตอน (Three-Stage Random Sampling) เครื่องมือการวิจัยเป็นแบบวัดจิตสาธารณะ แบบวัดลักษณะมุ่งอนาคต แบบวัดแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ แบบวัดการรับรู้ความสามารถของตน แบบวัดกิจกรรมพัฒนาผู้เรียน แบบวัดกิจกรรมการเรียนการสอน แบบบูรณาการ มีค่าความเชื่อมั่นระหว่าง .88 -.95 การวิเคราะห์ข้อมูลใช้การวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ ผลการวิจัยพบว่า ค่าสัมประสิทธิ์การถดถอยระหว่างกิจกรรมและจิตลักษณะรายด้านกับ จิตสาธารณะโดยรวมมีค่าเท่ากับ .53 สามารถอธิบายร่วมกันได้ 29.0% โดยตัวแปรกิจกรรมและจิตลักษณะที่ส่งผลทางบวกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ได้แก่ลักษณะมุ่งอนาคต (X1)ส่วนค่าน้ำหนักความสำคัญสัมพัทธ์ของกิจกรรมและจิตลักษณะที่ส่งผลทางบวกต่อจิตสาธารณะอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิต ได้แก่แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ (X2) การรับรู้ความสามารถของตน (X3) กิจกรรมพัฒนาผู้เรียน (X4) และกิจกรรมการเรียนการสอนแบบบูรณาการ (X5)เมื่อพิจารณาจิตสาธารณะรายด้านพบว่า ค่าสัมประสิทธิ์การถดถอยของตัวแปรตามสามด้าน และค่าสหสัมพันธ์พหุคูณระหว่างกิจกรรมและจิตลักษณะรายด้านกับจิตสาธารณะเกี่ยวกับตนเอง จิตสาธารณะเกี่ยวกับผู้อื่นและจิตสาธารณะเกี่ยวกับสังคม มีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์พหุคูณเท่ากับ .44, .54 และ .45 ตามลำดับซึ่งทุกด้านมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01