ความไวและความจำเพาะเจาะจงในการตรวจวัดไดคลอร์วอสโดยใช้พอลิไดแอเซทิลีนร่วมกับกรดไขมันบนกระดาษ

Abstract

ไดคลอร์วอสเป็นสารเคมีกำจัดแมลงในกลุ่มออร์แกโนฟอสเฟตที่มีการนำไปใช้อย่างกว้างขวางมีความสามารถเป็นพิษอย่างเฉียบพลันและเรื้อรังเป็นวัตถุอันตรายที่มีความเสี่ยงต่อมนุษย์และสิ่งแวดล้อม องค์การอนามัยโลก (WHO) กำหนดค่าสูงสุดของไดคลอวอสที่สามารถยอมรับให้มีได้ในตัวอย่างแต่ละชนิดแตกต่างกัน อยู่ในช่วงระหว่าง 10 พีพีบี-15 พีพีเอ็ม ความเป็นพิษของไดคลอร์วอส สัมพันธ์กับฤทธิ์การยับยั้งเอนไซม์แอเซทิลโคลีนเอสเทอร์เรส (acetycholinesterase, AChE) ของไดคลอร์วอสบนพื้นฐานของความสามารถในการยับยั้งเอนไซม์นี้ การตรวจวัดสีของไดคลอร์วอสที่มีความไวและจำเพาะเจาะจงถูกพัฒนาขึ้นโดยใช้พอลิไดแอเซทิลีนบนกระดาษเป็นตัวแสดงผล โดยใช้ไมริสโทอิลโคลีนที่มีความเข้มข้นต่ำสุดที่สามารถเหนี่ยวนำให้พอลิไดแอเซทิลีนบนกระดาษเกิดการเปลี่ยนสีจากสีน้ำเงินเป็นสีแดงเมื่อไมริสโทอิลโคลีนถูกบ่มด้วยเอนไซม์แอเซทิลโคลีนเอสเทอร์เรสจะถูกเอนไซม์ไฮโดรไลซ์เป็นกรดไมริสติกและโคลีนที่ซึ่งไม่สามารถเหนี่ยวนำให้เกิดการเป็นสีของพอลิไดแอเซทิลีนบนกระดาษเมื่อเอนไซม์แอเซทิลโคลีนเอสเทอร์เรสผสมกับไดคลอร์วอสก่อนการบ่มด้วยไมริสโทอิล-โคลีนสามารถทำให้พอลิไดแอเซทิลีนบนกระดาษเกิดการเปลี่ยนสีจากสีน้ำเงินเป็นสีแดงอีกครั้ง สภาวะที่เหมาะสมที่สุดในการตรวจวัดสารไดคลอร์วอสโดยใช้พอลิไดแอเซทิลีนบนกระดาษเป็นตัวแสดงผลคือ MC 200μM, AChE 3 U/mL และ pH 6.5 การเปลี่ยนสีสามารถสังเกตได้ด้วยตาเปล่าที่ระดับความเข้มข้นของไดคลอร์วอส 500 พีพีบี การเติมกรดไขมันชนิดต่างๆ ได้แก่ กรดลอริก กรดไมริสติก กรดปาล์มมิติกและกรดเสตียริกพบว่า พอลิไดแอเซทิลีน/ 30% กรดเสตียริกบนกระดาษสามารถสังเกตการเปลี่ยนสีด้วยตาเปล่าที่ระดับความเข้มข้นของไดคลอร์วอสลดต่ำลงในระดับ 150 พีพีบี